ادبیات چکیده، عصاره و آینه ی تمام نمای فرهنگ یک ملت است.

هرگاه ما در دیوان حافظ، غزلیات سعدی یا خسرو و شیرین نظامی گلگشتی بزنیم هرگز دچار خستگی و افسردگی نخواهیم شد. این مسئله فقط و فقط ویژه زبان و ادبیات کشور ما نیست. وقتی شعر زیبای تاگور«هر کودکی با این پیام به دنیا می آید که خدا هنوز از انسان نومید نیست» را می خوانیم دل از عظمت این گونه کلمات وجد می آید.

در این وبلاگ می کوشیم علاوه بر دل انگیزی های ادبیات ملی، در حد امکان به شناساندن فرهنگ منطقه ای شهرستان سیریک نیز بپردازیم.

ضمن تبریک عید باستانی نوروز غزلی از حافظ بدین مناسبت به عنوان حُسن مطلع تقدیم می گردد:

ابـــــــر آذاری بــــرآمـــد بـــاد نـــــوروزی وزیــــــد         وجـه مـی می‌خـواهـم و مطـرب کـه مـی‌گـوید رسید

شاهــدان در جلـــــوه و مـن شرمسـار کیسه‌ام           بـار عشــق و مـفـلسـی صعـب است می‌باید کشید

قحــط جـــود است آبــروی خود نمی‌باید فروخت            بــــاده و گــــل از بـهــــــای خـرقـه می ‌بـــایـــــد خـریـد

گــوییا خـــواهـــد گشــود از دولتـم کاری که دوش           مــــن همـــی ‌کــردم دعــا و صبــح صــادق مـی‌دمیـد

بـا لبـی و صـــد هـــزاران خنــده آمــد گــل بـه باغ            از کــــریــمــــی گـویــیــا در گـوشـــه ‌ای بـویی شنــیــــد

دامـنـی گـر چـاک شـد در عــالــم رنــدی چــه بـاک            جـامـه‌ای در نـیـک نـامـی نـیــــــز مـــــی‌ بــایـــد دریــد

ایـن لـطـایـف کــز لـب لـعـل تـو مـن گـفتـم که گفت            ویـن تـطـاول کــز ســـر زلــف تــو مـن دیــدم کـه دید

عـدل سـلـطـان گــر نـپـرسـد حـال مـظلـومان عشق              گــوشــــه گـیــران را ز آســــایـــــــش طـمـع بــایــد بـریـد

تـیـر عـاشـق کـش نـدانـــم بــــر دل حـــافــظ کـــه زد            ایـن قــدر دانـــم کـه از شعــر تــرش خـون می‌چـکیـد